Difference between revisions of "Dedication, 1572-01-03, Thomas Erastus to Caspar Ulrich Graf zu Reinstein und Blankenburg"
(Created page with "{{InfoboxParatext | Author=Thomas Erastus | Anon= | AuthorPresumed= | AuthorPossible= | Recipient=Caspar Ulrich Graf zu Reinstein und Blankenburg | Type=Dedication | Classification= | Date=1572-01-03 | DatePresumed= | Place=Heidelberg | Pages=3 | Language=lat | Editor=Julian Paulus | SourceAuthor=Thomas Erastus | SourceTitle=Disputationum de medicina nova Philippi Paracelsi pars altera | SourceEditor= | SourcePlace=Basel: Pietro Perna | SourceDate=1572 | SourceBP=BP.Eras...") |
|||
| Line 37: | Line 37: | ||
}} | }} | ||
{{Pagemark|sig|Aaa2r}} {{MarkupUppercase|Inclyto ac generoso Sac[ri] Rom[ani] Imp[erii] comiti, D[omino] Gasparo Vlrico, Comiti Reinsteini, Domino Blanckenburgi, &c. Domino suo obseruandissimo. | {{Pagemark|sig|Aaa2r}} {{MarkupUppercase|Inclyto ac generoso Sac[ri] Rom[ani] Imp[erii] comiti, D[omino] Gasparo Vlrico, Comiti}} Reinsteini, Domino Blanckenburgi, &c. Domino suo obseruandissimo. | ||
<i>{{MarkupInitial|Tractatum|3}} seu disceptationum de Metallis, quam sub idem fermè tempus commentari cœpi, quo Amplitudo tua, illustris ac generose D[omine] Comes, morbi grauissimi causa hîc apud nos commorata est, sub inclyto ac generoso nomine tuo publicè omnibus lege{{EditAbbr|n}}dam nunc exhibeo. Cum enim amici quidam vehementer, non tantùm precibus à me peterent, verùm etiam argumentis multis flagitarent, & tantùm non cogerent, vt famosæ illius Quæstionis de Artificiosa Metallorum viliorum in nobiliora transmutatione enodationem conscriberem, facilius petitioni eorum locum dedi, quòd in animo meo tuæ præstantiæ, quicquid futurum eßet, destinauissem. Rem igitur aggressus sum: at seriùs multò, quàm volebam, absolui: partim negocijs impeditus, partim quæstionis difficultate retardatus. Etenim præclarè videbam ad rei adeò intricatæ exactam declaratione{{EditAbbr|m}}, faciliorem{{EditAbbr|´que}} perceptione{{EditAbbr|m}} præcognosci quæda{{EditAbbr|m}} oportere: scilicet quid metallum sit, vnicam ne an plures habeat species, quo modo generentur, quo loco, & ex qua materia singula à Natura fabricentur, & huius generis alia. Ita{{EditAbbr|que}} prædicta prius exposui: ac tum demum ad principalem quæstionem descendi. Antequam finem disquisitioni imposuissem, tu iam sanatus ad tuos redieras. Nunc ve- {{Pagemark|sig|Aaa2v}} rò cum in secunda parte disputationum nostrarum aduersus Paracelsum de metallorum ortu & causis quædam essent disputanda, placuit eorum loco hanc tractatione{{EditAbbr|m}} subijcere, duab[us] maximè de causis. Prior et princeps est, quod rectè vtiliter{{EditAbbr|´que}} compluribus viris bonis, qui partim propter inscitiam naturalis Philosophiæ, partim propter ingenij naturæ{{EditAbbr|´que}} probitatem & nimiam credulitatem, partim propter diuites & speciosas impostorum pollicaitationes deceptos se nondum plenè vident, consulturum speraui. Vt enim non reuocentur ab errore, in quo mersi hære{{EditAbbr|n}}t, omnes, (quod ne optare quidem audeo: propterea quòd in hoc luto hærere summa est aliquibus voluptas) aliquos tamen cognita rei impoßibilitate, vt sic loquar, et impietate, cautiores et prude{{EditAbbr|n}}tiores porrò futuros co{{EditAbbr|n}}fido. Qui in hunc Labyrinthu{{EditAbbr|m}}, (ex quo minimè facilis est reditus, propter Syrenum cantus mira suauitate amplißimis{{EditAbbr|´que}} promißis aures demulcentes) ingreßi nondum sunt, facilius sibi cauebunt, opinor, ne imprude{{EditAbbr|n}}ter prolabantur. Altera est, quòd huius quæstionis explanatio cognata & affinis est disputationi de Mistis imperfectis: in qua me non omnmia quide{{EditAbbr|m}}, at plurima tamen repetere oportebat eorum, quæ hîc mihi enucleata memineram. Causas editionis attigi: nunc cur sub illustri & clarißimo nomine tuo, comes generosißime, apparere voluerim, dicam. Atque vna quide{{EditAbbr|m}} dicta iam antè fuit: quod scilicet in animo meo tunc tibi destinarim, cum scribere incepissem. Vt igitur animum me eundem retinere Amplit[udo] tua perspiciat, quod tunc volui facere, nu{{EditAbbr|n}}c re ipsa præsto. Vt autem & tunc vellem, et nunc præstem, {{Pagemark|sig|Aaa3r}} nobilißimæ & præsta{{EditAbbr|n}}tißimæ ingenij atque animi tui virtutes perfecerunt: quibus ita me tibi interim, dum salutis tuæ curam mihi credidisti, arctè diuinxisti, vt nunquam postea cogitare desierim, quomodo animi mei obseruantiam tibi testatam facerem. Altera causa est, quòd ex principibus viris excelso{{EditAbbr|´que}} loco natis & constitutis non multos noui, qui de his rebus, de quibus in præsente tractatu disserimus, te melius ac rectius iudicare poßint. Etenim sic cum iuris scientia naturalium rerum speculationem aptè coniunxisti, vt inter dißidentes sententias præclarè arbitrari noris ac poßis. Gratius tibi ob id quoq{{EditAbbr|ue}} futurum factum hoc meum spero, quod in memoria{{EditAbbr|m}} reuocabit, in qua{{EditAbbr|m}} tum vitæ periculum à Paracelsi discipulus quibusdam abreptus fueris. Sed h& | <i>{{MarkupInitial|Tractatum|3}} seu disceptationum de Metallis, quam sub idem fermè tempus commentari cœpi, quo Amplitudo tua, illustris ac generose D[omine] Comes, morbi grauissimi causa hîc apud nos commorata est, sub inclyto ac generoso nomine tuo publicè omnibus lege{{EditAbbr|n}}dam nunc exhibeo. Cum enim amici quidam vehementer, non tantùm precibus à me peterent, verùm etiam argumentis multis flagitarent, & tantùm non cogerent, vt famosæ illius Quæstionis de Artificiosa Metallorum viliorum in nobiliora transmutatione enodationem conscriberem, facilius petitioni eorum locum dedi, quòd in animo meo tuæ præstantiæ, quicquid futurum eßet, destinauissem. Rem igitur aggressus sum: at seriùs multò, quàm volebam, absolui: partim negocijs impeditus, partim quæstionis difficultate retardatus. Etenim præclarè videbam ad rei adeò intricatæ exactam declaratione{{EditAbbr|m}}, faciliorem{{EditAbbr|´que}} perceptione{{EditAbbr|m}} præcognosci quæda{{EditAbbr|m}} oportere: scilicet quid metallum sit, vnicam ne an plures habeat species, quo modo generentur, quo loco, & ex qua materia singula à Natura fabricentur, & huius generis alia. Ita{{EditAbbr|que}} prædicta prius exposui: ac tum demum ad principalem quæstionem descendi. Antequam finem disquisitioni imposuissem, tu iam sanatus ad tuos redieras. Nunc ve- {{Pagemark|sig|Aaa2v}} rò cum in secunda parte disputationum nostrarum aduersus Paracelsum de metallorum ortu & causis quædam essent disputanda, placuit eorum loco hanc tractatione{{EditAbbr|m}} subijcere, duab[us] maximè de causis. Prior et princeps est, quod rectè vtiliter{{EditAbbr|´que}} compluribus viris bonis, qui partim propter inscitiam naturalis Philosophiæ, partim propter ingenij naturæ{{EditAbbr|´que}} probitatem & nimiam credulitatem, partim propter diuites & speciosas impostorum pollicaitationes deceptos se nondum plenè vident, consulturum speraui. Vt enim non reuocentur ab errore, in quo mersi hære{{EditAbbr|n}}t, omnes, (quod ne optare quidem audeo: propterea quòd in hoc luto hærere summa est aliquibus voluptas) aliquos tamen cognita rei impoßibilitate, vt sic loquar, et impietate, cautiores et prude{{EditAbbr|n}}tiores porrò futuros co{{EditAbbr|n}}fido. Qui in hunc Labyrinthu{{EditAbbr|m}}, (ex quo minimè facilis est reditus, propter Syrenum cantus mira suauitate amplißimis{{EditAbbr|´que}} promißis aures demulcentes) ingreßi nondum sunt, facilius sibi cauebunt, opinor, ne imprude{{EditAbbr|n}}ter prolabantur. Altera est, quòd huius quæstionis explanatio cognata & affinis est disputationi de Mistis imperfectis: in qua me non omnmia quide{{EditAbbr|m}}, at plurima tamen repetere oportebat eorum, quæ hîc mihi enucleata memineram. Causas editionis attigi: nunc cur sub illustri & clarißimo nomine tuo, comes generosißime, apparere voluerim, dicam. Atque vna quide{{EditAbbr|m}} dicta iam antè fuit: quod scilicet in animo meo tunc tibi destinarim, cum scribere incepissem. Vt igitur animum me eundem retinere Amplit[udo] tua perspiciat, quod tunc volui facere, nu{{EditAbbr|n}}c re ipsa præsto. Vt autem & tunc vellem, et nunc præstem, {{Pagemark|sig|Aaa3r}} nobilißimæ & præsta{{EditAbbr|n}}tißimæ ingenij atque animi tui virtutes perfecerunt: quibus ita me tibi interim, dum salutis tuæ curam mihi credidisti, arctè diuinxisti, vt nunquam postea cogitare desierim, quomodo animi mei obseruantiam tibi testatam facerem. Altera causa est, quòd ex principibus viris excelso{{EditAbbr|´que}} loco natis & constitutis non multos noui, qui de his rebus, de quibus in præsente tractatu disserimus, te melius ac rectius iudicare poßint. Etenim sic cum iuris scientia naturalium rerum speculationem aptè coniunxisti, vt inter dißidentes sententias præclarè arbitrari noris ac poßis. Gratius tibi ob id quoq{{EditAbbr|ue}} futurum factum hoc meum spero, quod in memoria{{EditAbbr|m}} reuocabit, in qua{{EditAbbr|m}} tum vitæ periculum à Paracelsi discipulus quibusdam abreptus fueris. Sed hæc alîus sunt loci & temporis. Hoc in præsentia monere volo, si quis ex huius libri lectione fructus ad homines redeat: atque alij cautiores facti sumtib[us] ac laboribus inutilibus parcere discant, gratiam illos Amplitud[inis] tuæ omnem debere: cuius virtute & gloria non minimum est factum, vt & scripserim & publicauerim. Tu ergo, inclyte & Generose comes, quem in noui anni huius initio (quem tibi cum multis deinceps alijs felicißimum et gloria plenum comprecor) libellum tibi ceu strenam offero, constantis meæ erga Amplitud[inem] tuam obseruantiæ testimonium extare patere. Heidelbergæ. 3. Non[is] Ian[uarii] anno {{MarkupSmallcaps|M. D. LXXII.}} | ||
Amplitud[inis] ac Generos[itatis] tuæ obseruantis[simus] Thomas Erastus, Medicus. | Amplitud[inis] ac Generos[itatis] tuæ obseruantis[simus] Thomas Erastus, Medicus. | ||
Revision as of 13:30, 16 July 2023
| Author: | Thomas Erastus |
| Recipient: | Caspar Ulrich Graf zu Reinstein und Blankenburg |
| Type: | Dedication |
| Date: | 3 January 1572 |
| Place: | Heidelberg |
| Pages: | 3 |
| Language: | Latin |
| Quote as: | https://www.theatrum-paracelsicum.com/index.php?curid=2782 |
| Editor: | Edited by Julian Paulus |
| Source: | Thomas Erastus, Disputationum de medicina nova Philippi Paracelsi pars altera, Basel: Pietro Perna 1572, sig. Aaa2r–Aaa3r [BP.Erastus.1572-01]
|
| Back to Paratexts Back to Texts by Thomas Erastus |
[sig. Aaa2r] Inclyto ac generoso Sac[ri] Rom[ani] Imp[erii] comiti, D[omino] Gasparo Vlrico, Comiti Reinsteini, Domino Blanckenburgi, &c. Domino suo obseruandissimo.
Tractatum seu disceptationum de Metallis, quam sub idem fermè tempus commentari cœpi, quo Amplitudo tua, illustris ac generose D[omine] Comes, morbi grauissimi causa hîc apud nos commorata est, sub inclyto ac generoso nomine tuo publicè omnibus legendam nunc exhibeo. Cum enim amici quidam vehementer, non tantùm precibus à me peterent, verùm etiam argumentis multis flagitarent, & tantùm non cogerent, vt famosæ illius Quæstionis de Artificiosa Metallorum viliorum in nobiliora transmutatione enodationem conscriberem, facilius petitioni eorum locum dedi, quòd in animo meo tuæ præstantiæ, quicquid futurum eßet, destinauissem. Rem igitur aggressus sum: at seriùs multò, quàm volebam, absolui: partim negocijs impeditus, partim quæstionis difficultate retardatus. Etenim præclarè videbam ad rei adeò intricatæ exactam declarationem, facilioremq́ue perceptionem præcognosci quædam oportere: scilicet quid metallum sit, vnicam ne an plures habeat species, quo modo generentur, quo loco, & ex qua materia singula à Natura fabricentur, & huius generis alia. Itaque prædicta prius exposui: ac tum demum ad principalem quæstionem descendi. Antequam finem disquisitioni imposuissem, tu iam sanatus ad tuos redieras. Nunc ve- [sig. Aaa2v] rò cum in secunda parte disputationum nostrarum aduersus Paracelsum de metallorum ortu & causis quædam essent disputanda, placuit eorum loco hanc tractationem subijcere, duab[us] maximè de causis. Prior et princeps est, quod rectè vtiliterq́ue compluribus viris bonis, qui partim propter inscitiam naturalis Philosophiæ, partim propter ingenij naturæq́ue probitatem & nimiam credulitatem, partim propter diuites & speciosas impostorum pollicaitationes deceptos se nondum plenè vident, consulturum speraui. Vt enim non reuocentur ab errore, in quo mersi hærent, omnes, (quod ne optare quidem audeo: propterea quòd in hoc luto hærere summa est aliquibus voluptas) aliquos tamen cognita rei impoßibilitate, vt sic loquar, et impietate, cautiores et prudentiores porrò futuros confido. Qui in hunc Labyrinthum, (ex quo minimè facilis est reditus, propter Syrenum cantus mira suauitate amplißimisq́ue promißis aures demulcentes) ingreßi nondum sunt, facilius sibi cauebunt, opinor, ne imprudenter prolabantur. Altera est, quòd huius quæstionis explanatio cognata & affinis est disputationi de Mistis imperfectis: in qua me non omnmia quidem, at plurima tamen repetere oportebat eorum, quæ hîc mihi enucleata memineram. Causas editionis attigi: nunc cur sub illustri & clarißimo nomine tuo, comes generosißime, apparere voluerim, dicam. Atque vna quidem dicta iam antè fuit: quod scilicet in animo meo tunc tibi destinarim, cum scribere incepissem. Vt igitur animum me eundem retinere Amplit[udo] tua perspiciat, quod tunc volui facere, nunc re ipsa præsto. Vt autem & tunc vellem, et nunc præstem, [sig. Aaa3r] nobilißimæ & præstantißimæ ingenij atque animi tui virtutes perfecerunt: quibus ita me tibi interim, dum salutis tuæ curam mihi credidisti, arctè diuinxisti, vt nunquam postea cogitare desierim, quomodo animi mei obseruantiam tibi testatam facerem. Altera causa est, quòd ex principibus viris excelsoq́ue loco natis & constitutis non multos noui, qui de his rebus, de quibus in præsente tractatu disserimus, te melius ac rectius iudicare poßint. Etenim sic cum iuris scientia naturalium rerum speculationem aptè coniunxisti, vt inter dißidentes sententias præclarè arbitrari noris ac poßis. Gratius tibi ob id quoque futurum factum hoc meum spero, quod in memoriam reuocabit, in quam tum vitæ periculum à Paracelsi discipulus quibusdam abreptus fueris. Sed hæc alîus sunt loci & temporis. Hoc in præsentia monere volo, si quis ex huius libri lectione fructus ad homines redeat: atque alij cautiores facti sumtib[us] ac laboribus inutilibus parcere discant, gratiam illos Amplitud[inis] tuæ omnem debere: cuius virtute & gloria non minimum est factum, vt & scripserim & publicauerim. Tu ergo, inclyte & Generose comes, quem in noui anni huius initio (quem tibi cum multis deinceps alijs felicißimum et gloria plenum comprecor) libellum tibi ceu strenam offero, constantis meæ erga Amplitud[inem] tuam obseruantiæ testimonium extare patere. Heidelbergæ. 3. Non[is] Ian[uarii] anno M. D. LXXII.
Amplitud[inis] ac Generos[itatis] tuæ obseruantis[simus] Thomas Erastus, Medicus.
English Raw Translation
Generated by ChatGPT-4 on 16 July 2023. Attention: This translation is a machine translation by artificial intelligence. The translation has not been checked and should not be cited without additional human verification.
