Difference between revisions of "Dedication, 1602-06-24, Johann Friedrich Jungius to Michael Theurer"
| Line 41: | Line 41: | ||
{{MarkupInitial|Quanquam|Lang=lat}} hoc vlcerato depravatoq{{EditAbbr|ue}} seculo eò deventum est, Amplissime Prudentissimeq{{EditAbbr|ue}} Vir, vt omnes ij, qui veræ Philosophiæ Sapientiæque æternæ, operam navari velint non solum à Pseudosophis, mu{{EditAbbr|n}}danæq{{EditAbbr|ue}} Sophiæ professoribus, cultoribusq{{EditAbbr|ue}} reijciantur, improbantur, ac pro hæreticis, quasi philosophicæ facultatis, (vti rentur) habeantur atq{{EditAbbr|ue}} proclamantur: sed etiam ad orcum vsq{{EditAbbr|ue}} ab ijs, applausu hominum vulgarium, nescio quibus, falsis, imaginarijsq{{EditAbbr|ue}} persuasis opinionibus, relegantur, adeo vt indagatores veritatis divin{{EditAbbr|æ}}q{{EditAbbr|ue}} Sapienti{{EditAbbr|æ}} studiosi, ob metu horum, hanc publicè docere profiterique, {{Pagemark|sig|)(2v}} cohibentur: Non obstante tamen hoc, {{MarkupUppercase|Deus|u=v}} benignus, iuxta proventiam suam, tam in præterito, quam in præsenti, futuroq{{EditAbbr|ue}} seculo, semper aliquos, licet paucos, (sed, Pauca {{MarkupSmallcaps|Deus|u=v}} in Terris Optima gignit, iuxta Poeta{{EditAbbr|m}}) excitavit, adhuc excitat, excitabitq{{EditAbbr|ue}} imposterum viros doctos atq{{EditAbbr|ue}} synceros, studium hoc verum, summo conantu gaudioq{{EditAbbr|ue}} amplectentes, vt scripta eorum divulgata, hoc apertissime testantur. | {{MarkupInitial|Quanquam|Lang=lat}} hoc vlcerato depravatoq{{EditAbbr|ue}} seculo eò deventum est, Amplissime Prudentissimeq{{EditAbbr|ue}} Vir, vt omnes ij, qui veræ Philosophiæ Sapientiæque æternæ, operam navari velint non solum à Pseudosophis, mu{{EditAbbr|n}}danæq{{EditAbbr|ue}} Sophiæ professoribus, cultoribusq{{EditAbbr|ue}} reijciantur, improbantur, ac pro hæreticis, quasi philosophicæ facultatis, (vti rentur) habeantur atq{{EditAbbr|ue}} proclamantur: sed etiam ad orcum vsq{{EditAbbr|ue}} ab ijs, applausu hominum vulgarium, nescio quibus, falsis, imaginarijsq{{EditAbbr|ue}} persuasis opinionibus, relegantur, adeo vt indagatores veritatis divin{{EditAbbr|æ}}q{{EditAbbr|ue}} Sapienti{{EditAbbr|æ}} studiosi, ob metu horum, hanc publicè docere profiterique, {{Pagemark|sig|)(2v}} cohibentur: Non obstante tamen hoc, {{MarkupUppercase|Deus|u=v}} benignus, iuxta proventiam suam, tam in præterito, quam in præsenti, futuroq{{EditAbbr|ue}} seculo, semper aliquos, licet paucos, (sed, Pauca {{MarkupSmallcaps|Deus|u=v}} in Terris Optima gignit, iuxta Poeta{{EditAbbr|m}}) excitavit, adhuc excitat, excitabitq{{EditAbbr|ue}} imposterum viros doctos atq{{EditAbbr|ue}} synceros, studium hoc verum, summo conantu gaudioq{{EditAbbr|ue}} amplectentes, vt scripta eorum divulgata, hoc apertissime testantur. | ||
Quamvis autem mihi causa est Origo huius odij non lateat, vt pote, quæ{{Apparatus|Corr|quæ|qnæ}} proveniat, à depravato Pseudochimicorum, auri argentiq{{EditAbbr|ue}} sitibundorum, impostorumq{{EditAbbr|ue}} conatu, Summum hoc bonum esse putantium. Nummorum bene plenam, semper habere crumena{{EditAbbr|m}}: Quorum is finis scopusq{{EditAbbr|ue}} est, vt congerant Aurum, atq{{EditAbbr|ue}} ob id solis inhiant diesq{{EditAbbr|ue}} noctesq{{EditAbbr|ue}} divitijs, Hæc illorum maxima cura est, vt fiant pr{{EditAbbr|æ}} alijs, auro gemmisq{{EditAbbr|ue}} potentes: Hæc sunt quæ cupiunt eiusmodi homines, quæ omnes ferè requirunt: His qui affluit, esse beatum fœlicemque putat, crassi dementia vulgi. Sed nescit quanti lateant sub floribus hydri: Quodq{{EditAbbr|ue}} rosas inter Spinæ nascantur acutæ. Auri etenim sibi decepti occæ- {{Pagemark|sig|)(3r}} | Quamvis autem mihi causa est Origo huius odij non lateat, vt pote, quæ{{Apparatus|Corr|quæ|qnæ}} proveniat, à depravato Pseudochimicorum, auri argentiq{{EditAbbr|ue}} sitibundorum, impostorumq{{EditAbbr|ue}} conatu, Summum hoc bonum esse putantium. Nummorum bene plenam, semper habere crumena{{EditAbbr|m}}: Quorum is finis scopusq{{EditAbbr|ue}} est, vt congerant Aurum, atq{{EditAbbr|ue}} ob id solis inhiant diesq{{EditAbbr|ue}} noctesq{{EditAbbr|ue}} divitijs, Hæc illorum maxima cura est, vt fiant pr{{EditAbbr|æ}} alijs, auro gemmisq{{EditAbbr|ue}} potentes: Hæc sunt quæ cupiunt eiusmodi homines, quæ omnes ferè requirunt: His qui affluit, esse beatum fœlicemque putat, crassi dementia vulgi. Sed nescit quanti lateant sub floribus hydri: Quodq{{EditAbbr|ue}} rosas inter Spinæ nascantur acutæ. Auri etenim sibi decepti occæ- {{Pagemark|sig|)(3r}} datique vulgari, non solum se, substantiamq{{EditAbbr|ue}} suam auream, vnà cùm tempore nobilissimo perdunt, verum alijs quoq{{EditAbbr|ue}} se ipsos ludibrium exponunt, & lustè quidem, cum non reru{{EditAbbr|m}} philosophorum aurum, sed rutilum terraq{{EditAbbr|ue}} concretum quærunt, inde terra serpentes, humostrati terreiq{{EditAbbr|ue}} manentes, nihil divini sapiunt, speque sua frustrantur vana. Interim tame{{EditAbbr|n}} studium hoc nobile atq{{EditAbbr|ue}} sacru{{EditAbbr|m}}, in quo verum & occultu{{EditAbbr|m}} philosophoru{{EditAbbr|m}} aurum spirituale latet, minimè contemnendum, sed summo studio, ardenti conatu, devotisq{{EditAbbr|ue}} præcibus, amplectendu{{EditAbbr|m}}, apprehendendu{{EditAbbr|m}} est atq{{EditAbbr|ue}} promovendu{{EditAbbr|m}}. Ad quod tamen adytus non patet alius qua{{EditAbbr|m}} per studium Philosophiæ veræ, quæ in conversione sui ipsius in prædictum aurum spirituale, consistit, vti in huius tractatus lib[ro] 2. videri licet. | ||
Etsi autem ego ab ineunte ætate à parentibus meis, nunc partim in {{MarkupSmallcaps|Deo}} requiescentibus, (quibus bene sit in æternum) partim adhuc in vivis, ad studium Iurisprudentiæ, auri argentiq{{EditAbbr|ue}} secularis acquisitivum, summo studio monitisq{{EditAbbr|ue}} paternis excitatus fuerim, eòque etiam, hinc inde in aliquot vniversalibus opera{{EditAbbr|m}} aliquantulum navaverim: tamen, nescio {{Pagemark|sig|)(3v}} quo fato, tractus, animus semper ad studium philosophicum, vt pote matrem omnium scientiarum & artium inclinabat, volensq{{EditAbbr|ue}} nolensq{{EditAbbr|ue}} eo trahebat, vt relicto illo amplo, rixaru{{EditAbbr|m}} atq{{EditAbbr|ue}} contentionum pleno studio, huic nobilissimo me applicarem, Non ({{MarkupSmallcaps|Deum|u=v}} testor qui cordium scrutator est) cupiditate auri argentiq{{EditAbbr|ue}}, sed occultæ veritatis indagandægratia, motus, huic me devovere proposui. Nam philosophia hæc verè Christiana Thesaurum magnu{{EditAbbr|m}} in se occultum, oculis carnalibus minimè perspicuum, continet. Proposito ergo hoc meo mactè insistens, philosophos veros & synceros, illorumq{{EditAbbr|ue}} libros ad manus sumpsi, Cui {{MarkupSmallcaps|Deus|u=v}} annuit, mihiq{{EditAbbr|ue}} ante annos aliquot, quendam Nobilem Virum, jacque in scientia expertissimum doctissimumq{{EditAbbr|ue}}, ex singulari sua providentia promotorem atq{{EditAbbr|ue}} instigatore{{EditAbbr|m}} ad hoc calcar addentem, misit, ita vt huius instinctu, appetituqūe naturali adiutus, indies, magis magisq{{EditAbbr|ue}} in ea erudiri cœperim, atq{{EditAbbr|ue}} non solum philosophorum libros perlegere & intelligere, sed etiam de peregrinis idiomatibus, exercitij gratia, in vulgare nostru{{EditAbbr|m}} Germanicum, quo termini horum mihi magis inno- {{Pagemark|sig|)(4r}} tescerent, comunioresq{{EditAbbr|ue}} fierent transferre constitui, inter quos liber hic, Clavis Dornæi non minimu{{EditAbbr|m}} locu{{EditAbbr|m}} occupat. Hæc enim cum vera sit Clavis, ad veram & synceram philosophiam vnam monstrans, qua sine occulta reserari minimè queant, adeo mihi arrisit, vt ab eo desistere, ante complementu{{EditAbbr|m}} eius, non potui, non animo quidem eo, vt divulgare, aut prælo submittere conarer, sed saltem, vti prius dictum, in eo me exercerem, atq{{EditAbbr|ue}} liberis meis post obitum, testimonium lucubrationis meæ relinquerem, Ne prorsus invtilis olim, vixisse hîc videar, pereamque in funere totus. Sed accidit forte fortuna, vt Ornatissimus, fide & dignitate clarissimus vir D[ominus] Lazarus Zeznerus{{Index|Name|Lazarus Zetzner}} Bibliopola ac Senatorij ordinis civitatis Argentinensis{{Index|Place|Straßburg}}, amicus mihi fidelissimus, me conveniens, in Musæolo meo, opusculum hoc à me germanicè translatum, viderit, et, (cum pleraq{{EditAbbr|ue}} huius farinæ scripta ipse de novo, prælo partim submisit, partim breve submissurus sit) tam obnixè oravit atq{{EditAbbr|ue}} institit, vt ipsi ad imprimendum committere velim: Denegavi semel atq{{EditAbbr|ue}} iterum, vt pote cui notu{{EditAbbr|m}}, cuiusmodi suspitionis argumentu{{EditAbbr|m}}, lividuli ac Invidiosi {{Pagemark|sig|)(4v}} homines, inde calumniandi arrepturi sint. Nolenti autem desistere cæptis, victus tandem assensi, atque vt prælo submitteretur concessi, spe illa fretus, Cum quisque viderit, me non authorem, sed translatorem saltem huius esse, neq{{EditAbbr|ue}} divulgandi animo transtulisse, vitio mihi verti minimè debere. Cum autem vsu nunc maxime venit, vt quisque alicuius operis patronum atq{{EditAbbr|ue}} fautore{{EditAbbr|m}} quærere solet, Melior autem reperiri nequeat, eo, qui huius Scientiæ gnarus esset, Te amplissimum virum mihique familiarissimum, vt pote fautore{{EditAbbr|m}} præcipuum huius scientiæ membrumq{{EditAbbr|ue}} Magistratus mei, præcæteris, cui opusculu{{EditAbbr|m}} hoc exiguum, dedicarem, eligere volui. Accipias ergo illud vir Amplissime prudentissimeque eo animo, quo tibi à me donodetur, atq{{EditAbbr|ue}} contra malignos & lividulos, humanæq{{EditAbbr|ue}} sapientiæ putativæ, refertos homines, defendere atq{{EditAbbr|ue}} tueri. Vale. Argentinæ ipso Festo Ioannis Baptistæ Anno recuperatæ salutis 1602. | |||
<i> T[uae] A[mplissimae?] addictißimus | |||
I[oannes] F[ridericus] I[ungius] A[rgentoratensis].</i> | |||
{{Apparatus|app=c}} | {{Apparatus|app=c}} | ||
{{InfoboxTranslation|Model=4|Date=2023-07-09}} | |||
Revision as of 13:07, 9 July 2023
| Author: | [Johann Friedrich Jungius] |
| Recipient: | Michael Theurer |
| Type: | Dedication |
| Date: | 24 June 1602 |
| Place: | Straßburg |
| Pages: | 6 |
| Language: | Latin |
| Quote as: | https://www.theatrum-paracelsicum.com/index.php?curid=2748 |
| Editor: | Edited by Julian Paulus |
| Source: | Schlüssel der Chimistischen Philosophy, ed. Gerhard Dorn, Straßburg: Lazarus Zetzner 1602, sig. )(2r–)(4v [BP.Dorn.1602-01]
|
| CP: | Not in Kühlmann/Telle, Corpus Paracelsisticum |
| Back to Paratexts Back to Texts by Johann Friedrich Jungius |
[sig. )(2r] Amplissimo prvdentissimoqve viro ac Domino Michaeli Tevrero, Reipvblicæ Argentoratensis Qvindecemviro Celeberrimo, Domino Ac Patrono Svo Svmma Observantia Colendo. S[alvtem] D[icit] I[oannes] F[ridericvs] I[vngivs].
Qvanquam hoc vlcerato depravatoque seculo eò deventum est, Amplissime Prudentissimeque Vir, vt omnes ij, qui veræ Philosophiæ Sapientiæque æternæ, operam navari velint non solum à Pseudosophis, mundanæque Sophiæ professoribus, cultoribusque reijciantur, improbantur, ac pro hæreticis, quasi philosophicæ facultatis, (vti rentur) habeantur atque proclamantur: sed etiam ad orcum vsque ab ijs, applausu hominum vulgarium, nescio quibus, falsis, imaginarijsque persuasis opinionibus, relegantur, adeo vt indagatores veritatis divinæque Sapientiæ studiosi, ob metu horum, hanc publicè docere profiterique, [sig. )(2v] cohibentur: Non obstante tamen hoc, Devs benignus, iuxta proventiam suam, tam in præterito, quam in præsenti, futuroque seculo, semper aliquos, licet paucos, (sed, Pauca Devs in Terris Optima gignit, iuxta Poetam) excitavit, adhuc excitat, excitabitque imposterum viros doctos atque synceros, studium hoc verum, summo conantu gaudioque amplectentes, vt scripta eorum divulgata, hoc apertissime testantur.
Quamvis autem mihi causa est Origo huius odij non lateat, vt pote, quæ[c1] proveniat, à depravato Pseudochimicorum, auri argentique sitibundorum, impostorumque conatu, Summum hoc bonum esse putantium. Nummorum bene plenam, semper habere crumenam: Quorum is finis scopusque est, vt congerant Aurum, atque ob id solis inhiant diesque noctesque divitijs, Hæc illorum maxima cura est, vt fiant præ alijs, auro gemmisque potentes: Hæc sunt quæ cupiunt eiusmodi homines, quæ omnes ferè requirunt: His qui affluit, esse beatum fœlicemque putat, crassi dementia vulgi. Sed nescit quanti lateant sub floribus hydri: Quodque rosas inter Spinæ nascantur acutæ. Auri etenim sibi decepti occæ- [sig. )(3r] datique vulgari, non solum se, substantiamque suam auream, vnà cùm tempore nobilissimo perdunt, verum alijs quoque se ipsos ludibrium exponunt, & lustè quidem, cum non rerum philosophorum aurum, sed rutilum terraque concretum quærunt, inde terra serpentes, humostrati terreique manentes, nihil divini sapiunt, speque sua frustrantur vana. Interim tamen studium hoc nobile atque sacrum, in quo verum & occultum philosophorum aurum spirituale latet, minimè contemnendum, sed summo studio, ardenti conatu, devotisque præcibus, amplectendum, apprehendendum est atque promovendum. Ad quod tamen adytus non patet alius quam per studium Philosophiæ veræ, quæ in conversione sui ipsius in prædictum aurum spirituale, consistit, vti in huius tractatus lib[ro] 2. videri licet.
Etsi autem ego ab ineunte ætate à parentibus meis, nunc partim in Deo requiescentibus, (quibus bene sit in æternum) partim adhuc in vivis, ad studium Iurisprudentiæ, auri argentique secularis acquisitivum, summo studio monitisque paternis excitatus fuerim, eòque etiam, hinc inde in aliquot vniversalibus operam aliquantulum navaverim: tamen, nescio [sig. )(3v] quo fato, tractus, animus semper ad studium philosophicum, vt pote matrem omnium scientiarum & artium inclinabat, volensque nolensque eo trahebat, vt relicto illo amplo, rixarum atque contentionum pleno studio, huic nobilissimo me applicarem, Non (Devm testor qui cordium scrutator est) cupiditate auri argentique, sed occultæ veritatis indagandægratia, motus, huic me devovere proposui. Nam philosophia hæc verè Christiana Thesaurum magnum in se occultum, oculis carnalibus minimè perspicuum, continet. Proposito ergo hoc meo mactè insistens, philosophos veros & synceros, illorumque libros ad manus sumpsi, Cui Devs annuit, mihique ante annos aliquot, quendam Nobilem Virum, jacque in scientia expertissimum doctissimumque, ex singulari sua providentia promotorem atque instigatorem ad hoc calcar addentem, misit, ita vt huius instinctu, appetituqūe naturali adiutus, indies, magis magisque in ea erudiri cœperim, atque non solum philosophorum libros perlegere & intelligere, sed etiam de peregrinis idiomatibus, exercitij gratia, in vulgare nostrum Germanicum, quo termini horum mihi magis inno- [sig. )(4r] tescerent, comunioresque fierent transferre constitui, inter quos liber hic, Clavis Dornæi non minimum locum occupat. Hæc enim cum vera sit Clavis, ad veram & synceram philosophiam vnam monstrans, qua sine occulta reserari minimè queant, adeo mihi arrisit, vt ab eo desistere, ante complementum eius, non potui, non animo quidem eo, vt divulgare, aut prælo submittere conarer, sed saltem, vti prius dictum, in eo me exercerem, atque liberis meis post obitum, testimonium lucubrationis meæ relinquerem, Ne prorsus invtilis olim, vixisse hîc videar, pereamque in funere totus. Sed accidit forte fortuna, vt Ornatissimus, fide & dignitate clarissimus vir D[ominus] Lazarus Zeznerus Bibliopola ac Senatorij ordinis civitatis Argentinensis, amicus mihi fidelissimus, me conveniens, in Musæolo meo, opusculum hoc à me germanicè translatum, viderit, et, (cum pleraque huius farinæ scripta ipse de novo, prælo partim submisit, partim breve submissurus sit) tam obnixè oravit atque institit, vt ipsi ad imprimendum committere velim: Denegavi semel atque iterum, vt pote cui notum, cuiusmodi suspitionis argumentum, lividuli ac Invidiosi [sig. )(4v] homines, inde calumniandi arrepturi sint. Nolenti autem desistere cæptis, victus tandem assensi, atque vt prælo submitteretur concessi, spe illa fretus, Cum quisque viderit, me non authorem, sed translatorem saltem huius esse, neque divulgandi animo transtulisse, vitio mihi verti minimè debere. Cum autem vsu nunc maxime venit, vt quisque alicuius operis patronum atque fautorem quærere solet, Melior autem reperiri nequeat, eo, qui huius Scientiæ gnarus esset, Te amplissimum virum mihique familiarissimum, vt pote fautorem præcipuum huius scientiæ membrumque Magistratus mei, præcæteris, cui opusculum hoc exiguum, dedicarem, eligere volui. Accipias ergo illud vir Amplissime prudentissimeque eo animo, quo tibi à me donodetur, atque contra malignos & lividulos, humanæque sapientiæ putativæ, refertos homines, defendere atque tueri. Vale. Argentinæ ipso Festo Ioannis Baptistæ Anno recuperatæ salutis 1602.
T[uae] A[mplissimae?] addictißimus
I[oannes] F[ridericus] I[ungius] A[rgentoratensis].
English Raw Translation
Generated by ChatGPT-4 on 9 July 2023. Attention: This translation is a machine translation by artificial intelligence. The translation has not been checked and should not be cited without additional human verification.
